Pochodzenie baklavy jest niepewne. Jej historia nie jest dobrze udokumentowana. Niektóre starożytne greckie desery zawarte w słynnym Deipnosophistae („Wyrafinowany obiad”, tekście z III wieku p.n.e. zawierającym klasyczne przepisy) mogą przypominać baklavę. Są wypełnione orzechami i miodem, ale brakuje im charakterystycznych warstw ciasta.
Baklava
Historycy żywności są zgodni co do tego, że baklava w swojej obecnej formie powstała najprawdopodobniej w cesarskich kuchniach pałacu Topkapi w Konstantynopolu (współczesnym Stambule). Wiadomo, że sułtan prezentował tace baklavy swoim janczarom każdego 15 dnia miesiąca Ramadan, podczas uroczystej procesji.
Pojawienie się baklavy w Grecji można prześledzić wstecz do czasów imperialnych. Gdy imperium rozszerzyło swoje wpływy na Bliski Wschód, Bałkany i Morze Śródziemne, przejęło tradycje kulinarne z wielu terytoriów, które podbiło. Baklava szybko stała się popularnym słodkim przysmakiem zarówno wśród członków rodziny królewskiej, jak i zwykłych ludzi.
Osmanie rządzili Grecją przez wieki, wprowadzając do regionu tradycje kulinarne, w tym baklavę. Gdy Imperium Osmańskie osiągnęło szczyt w XVI i XVII wieku, baklava mocno zakorzeniła się w greckiej kuchni.
33 warstwy ciasta
Ale Grecy nadali baklavie szczególny charakter. Deser był dla nich swoistym znakiem religijnego i kulturowego oporu.
Zazwyczaj baklava składa się z co najmniej czterech warstw ciasta filo i dwóch do trzech warstw orzechów i syropu. Niektóre bardziej wyszukane przepisy wymagają nawet 12 warstw ciasta filo i pięciu lub więcej warstw orzechów i syropu. Jednak greccy piekarze i gospodarstwa domowe przygotowują go aż z 33 warstw ciasta (liczba nawiązuje oczywiście do wieku Chrystusowego).
Z pewnością istnieje więcej zmian w tradycyjnej recepturze baklavy, uwzględniających lokalne składniki i regionalne wariacje. Obecnie grecka baklava słynie z miodu i cynamonu oraz różnych orzechów, takich jak orzechy włoskie i pistacje, ale przede wszystkim ze względu na jej symbolikę religijną.
