Pius XII był świadkiem „cudu słońca” – podobnego do zjawiska z Fatimy

W odręcznej notatce papież napisał: „Widziałem cud słońca. To najprawdziwsza prawda”.

13 października 1917 roku tysiące osób było świadkami cudownego zjawiska w pobliżu portugalskiej Fatimy. Według miejscowej gazety „na oczach zdumionego tłumu mężczyzn i kobiet, którzy stali z gołymi głowami i z zapałem wpatrywali się w niebo, drżało słońce, wykonując nagłe, zadziwiające ruchy wykraczające poza wszelkie prawa kosmiczne; według typowego wyrażenia ludzi słońce tańczyło„.

Czytaj także:„Cud słońca” w Fatimie: czy widać go na tym zdjęciu?

Zjawisko to zostało potwierdzone zarówno przez wierzących, jak i niewierzących, a było przepowiedziane przez Matkę Bożą Fatimską trójce pastuszków. Pięć miesięcy wcześniej, 13 maja 1917 r., kiedy trójka małych pastuszków była świadkami pierwszego objawienia Matki Bożej, ks. Eugenio Pacelliprzyjął święcenia biskupie w Kaplicy Sykstyńskiej. 2 marca 1939 roku został wybrany na stolicę Piotrową jako papież Pius XII.

Żywił głęboką miłość do Maryi Dziewicy, a w 1942 r., dla uczczenia 25. rocznicy objawień fatimskich, poświęcił świat Niepokalanemu Sercu Maryi.

W 1950 r. papież Pius XII rozważał ogłoszenie dogmatu o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny. W czasie modlitwy w Ogrodach Watykańskich Pius XII zauważył cudowne zjawisko.

Agencja informacyjna Zenit opisuje, jak papież Pius XII napisał taką odręczną notatkę: „Widziałem cud słońca, to najprawdziwsza prawda”. Następnie Ojciec Święty opisał to, czego był świadkiem.

W notatce papieskiej czytamy, że 30 października 1950 r. o godz. 16.00, podczas „zwyczajowego spaceru po Ogrodach Watykańskich, czytając i studiując”, po dotarciu do figury Matki Bożej z Lourdes, „na szczycie wzgórza […] zostałem zaskoczony zjawiskiem, którego nigdy wcześniej nie widziałem”.
„Słońce, które było jeszcze dość wysoko, wyglądało jak blada, nieprzezroczysta kula, całkowicie otoczona świetlistym kręgiem” – wspominał papież, dodając, że można było patrzeć na słońce „bez najmniejszego problemu”. Przed słońcem widoczna była „lekka, mała chmurka”.
W dalszej części notatki Ojciec Święty opisuje „nieprzezroczystą kulę”, która „lekko poruszała się na zewnątrz, albo wirowała, albo przesuwała się z lewej strony na prawą i odwrotnie. Jednak wewnątrz kuli można było zaobserwować wyraźne ruchy, z całkowitą jasnością i bez zakłóceń”.

Pius XII był świadkiem tego zjawiska czterokrotnie. Był przekonany, że to znak od Boga, który umocnił jego postanowienie ogłoszenia dogmatu o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny.

Pius XII dobrze znał wydarzenia fatimskie i rozmawiał z jedną z wizjonerek, siostrą Łucją, która powierzyła mu „trzecią tajemnicę”. Papież zmarł 9 października 1958 roku i został pochowany kilka dni później – 13 października, w rocznicę „cudu słońca” z Fatimy.

Obydwie wizje słońca – ta z Fatimy i ta Piusa XII – były znakami wzmacniającymi wiarę ludzi wierzących i przynoszącymi promienie nadziei w świecie pogrążonym w ciemnościach.

Zobaczcie zdjęcia z wizyty papieża Franciszka w Fatimie, gdzie kanonizował Hiacyntę i Franciszka:

Galeria zdjęć

Czytaj także:Fatima, rozmowy pastuszków z Maryją i jedno jej zdanie o czyśćcu, które zatrważa